12 Kasım 2013 Salı

bi zamanlar ruh hastası aşık olduğum doğrudur.

Eski yazdıklarımı okuyunca kendi kendime şaşırıyorum. gözlerim yuvalarından fırlıyo agzım acık kalıyo. sanki ben ben değilmişim. cok yabancı geliyorum kendime. acaba o muydu gerçek ecem? yoksa suan bunları yazan mı? çözemiyorum. çözmek istemiyorum aslında.

her geçen gün yeni biseyler kesfediyorum kendimle ilgili. kendimi kesfediyorum. vucudumun nelere tepki verdigini ozellikle. rol yapmıyorum garibime gidiyo sadece. bu ara içimde garip kocaman bi taş var. karanlıklardan degil. ışıklardan oluşan bi taş bu. en ufak sağa sola oynayınca umutla dolmus bahcede buluyorum kendimi. istemiyorum kendimi bulmayı. kendimi kaybetmek istiyorum biseylerin arasinda. biseyler arasında.

2 yorum:

abdulrezzak Hüdaverdi Muttalip Koyuverdi dedi ki...

Eski yazılarda hep yaralıyız :)

clementine dedi ki...

suan yaralanmanın bile eski tadı yok:)