odaklanması zor hayatlarımız olduğu doğru.
hepimizin bomboş hayatları olduğu daha dogru.
o kadar sıkılıyoruz ki bazen. anlamıyoruz bile neler oldugunu hayatımızda. bi arkamıza yaslanıp oh ceksek sanki titricek keskul gibi karşıki dağlar..
cerenin dediği gibi ait olmamız gereken bi kişi mi var? O kişi. yemeğini hazırlayıp çocuklarını doğurmak istediğimiz? O kişiyi bulduğunda onun senin olmaması adaletsizlik mi?
senin değilse belkide o kişi O kişi değildir. bunu anlamakta zorlandığımız dönemler geldi geçti.
şimdi aşk kalmadı kesinlikle. düşünüyorum bazen.. artık sadece dudaklarının güzelliğiyle iç titreten. her seyiyle gozumuzu kor eden biri girebilir mi hayatımıza?
koskoca dunyada iki tip erkek var. biri seni götürmek isteyen. biri elini tutmak isteyen.
genelde ilkini seviyoruz biz. neden duygusal olarak ulasılmaz oldugu icin mi? ugrasmayı sevdigimiz için mi? biseyleri degistirmeyi sevdigimizden mi??
bi erkeği değiştiremeyiz. bi erkeği değiştirmeye calisicagina git saçının falan rengini değiştir daha hayırlı daha faydalı. daha az sıkıntılı en azından...
