çok ironik değil mi?
şarkılara bakınıp durdum. hiç biri uymadı ruh halime.
o an düşündüm ki kimse şuan hissettiğim duyguyu hissetmemiş.
sonra ortaçgilde karar kıldım.ikimizde severiz ortaçgili.
ikimiz yani ben ve ben. iki farklı ben. belki 15 gün sonra doğsaydım daha mı parlak bakardım aynalar ardından dünyaya.
değişkenliğimin nedenini çözmeye calıstım.
biraz türev ve integral gerekti.
bilirsin matematiğe kafam hiç basmadı. uğraşamadım.çözemedim yırttım attım.
elllerim tutmuyo. kafam basmıyo..kalbim almıyo. dudaklarım istemiyo. ruhum sıkılgan...
benim kalbim bu bedene fazla sanki. beynimde az..
gözyaşlarımdan boğuldu bedenim. ağlasak.aldansak.inanmış gibi yapsak.saklansak duvarlar ardına.bulurlar mı bizi yinede...
en derinde saklansak. renklerin arasında kaybolsak sonra tek başımıza. birer rüya gibi olsak.
uyanınca zor hatırlansak.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder