kırılmış camlar var,kesik kesik etrafta. çözümlenmesi kolay ama imkansız problemler gibi dökülmüşler yola. güneş ışığı vuruyo önce üstlerine parlıyolar.. herşeyden güzel gözüküyolar.. ama iyi değiller hiç. üstünde gezdiğinde kanatıyolar önce. parça parça ediyolar heryerini.. o güzel gözüken kırıklar. kendini aptal yerine koymak kadar gerçekler ama. gözyaşı sesleri geliyo küçük sokağın sonundan. sonra tutulmuş nefeslerin tadı kalıyo kırık kanatların ardında.. cesetleri kemiren böcekler doluyo zihinlere. ruhlara. sonra kalplere. akşam inince kırıklar gözükmüyo.. kanatıyo. acıtıyo..
bi kapı var.. yaşanmışlıklarla yaşanıcaklar arasında. büyük bi kapı.. anahtar üstünde.. açılmayı bekleyen hırsla.. karanlık taraftan aydınlığa geçiş o kadar kolay ki aslında. tek bi kelime. tek bi cümle duyguların arasından kopup gelen..canlanıyo sanki.. konuşuyo sessizce.. bi iki damla gözyaşı kuruyo gözlerde.. sonra kapı açılıyo.. gitmekle gitmemek arası. herseyi kapatmak.. bırakmak karanlıkta..geçmeli kapıdan artık.. cam kırıklarından ... kandan uzak...
güzel iyi aydınlık....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder