kendime gelmeliyim.

uzun süredir yazmadım,adresimi değiştirdim ne bokluk varsa yaptım.. geceleri erkenden yatagıma girdim. 10 gündür kitapcının bunalımının icinde bende bunalım olmaya basladım. artık gercek clementine olma zamanı geldi....
serhan seseni kaybettik. kitapcı üzüldü cok. hayatın renklerinden sıyrıldı ve karanlık evinde,karanlık hayatında neler yapıyo bi fikrim yok.hersey cok guzel giderken bi anda düşüşe geçmek isterdim... düşüşe geçmedik biz ( ben-o) direk yere cakıldık. ne arar ne sorar artık beni.
bana guzel seyler söyleyen o değil sanki. 26 yaşında olan o değil sanki. bu geçirdiği sıkıntılı süreçte herşeyimle yanında olmaya calıstım. ama o kapattı kendini yalnızlığına.
tabikide bunu anlayabilirim. bana söylese
- kötü günler geçiriyorum,biraz bana süre versen.. diyebilirdi...
anlardım. tabikide anlardım ve üzülmezdim bu kadar kendimi parçalamazdım.
benim suçum ne??
güzel bişeylere artık tamamen basladıgımızı sanarken birden bana böyle yaşatması zor geliyo. içimdeki bütün halindeki mutluluk o kadar karmaşanın icine soktu ki beni.
gün geçtikçe saçmalıyo hissettiklerim... hissettiklerimi kestiremiyorum artık.
yagmurun altında evime dogru yürürken icimdeki sıkıntıya uygun sarki bulamıyorum mp3playerımdan. daha önce hissetmedigim garip bisey.
BİZ TAKILIYO MUYDUK?
-ARTIK SENİ BAŞROLE KOYMAK İCİN Bİ HİKAYEYE GEREK DUYMUYORUM BEN. İYİ Kİ VARSIN BENİ MUTLU EDİYOSUN.
diyen sen değil miydin?
gidip onunla konusmayı düşündüm bunları. ama sacma geldi sabah olunca hava aydınlanınca.
sessizlik tüm kelimelerden daha iyi bi seçim olucak. belki bu sessizlik. icindeki mutsuzluk sacmalık sona erince sana biseyler hatırlatır.
artık eskisi gibi olmicak cogu sey.
kırıldım,yara aldım.
icimdeki ateş sönüyo. hemde suyla. yada bi etkenle deil. o kadar yalnız kaldı ki bu ateş.
daha öncesinden o kadar yaralı ki bu kalbim bişeye ihtiyac duymadan. alıskın oldugu icin sönüyo günden güne. o beni gittikce yalnız bırakıyo. önce sözcükleri gitti. sadece ruhu kaldı icimde. ruhu zorla dışarı cıkmaya calısıyo. ugrastım kalması icin. eski mesajlarını okuyup kendimi mutlu etmeye calıstım. onun ruhunun icimde kalması icin. kalbimin en deririnde o huzurlu suratının kalması icin o kadar cok ugrastım ki. bunu o cıkarıyo icimden. yavas yavas kalbimden cıkmaya calısıyo. ve onu iceride tutmak icin ugrasma gücüm son zamanlarını yaşıyo. ben o kadar yorgunum ki. yapamıyorum.. neler olucak bilmiyorum. yalnızlığımda da yalnızım artık.
beklemekten baska care yok.....


sessizlik daha gürültülü kelimelerden