uçsak.

10 günlük tatilin ardından baslayan ilk okul günüm cok sıradan ve sıkıcıydı.. Sabah düşündümde hayatımıza da tatil verebilsek keske. Ruhumuza.. Çıksa bedenimizden uçsa gönlünce boşlukta..

Hayatımızdaki ilk öpüşmemizdeki heyecanı hissederek uçsak.

O masumlukla,o kalp carpıntısıyla.. O tat olsa dudaklarımızda. Yorulmasak ama yorulmus gibi yapsak.. Kutuplarda hic üşümeden buzulların üstüne yatıp gökyüzünü izlesek. Uyanıp Okyanusların üstünden uçsak,sonra okyanuslara dalsak.rengarenk balıklarla bütünleşsek.

Kendimize gelsek,bi süreliğine kendimiz olsak.

Bu sürtük dünyanın oyunlarından kurtulsak, Yeni dogmus bi bebek kadar günahsız olsak... Düşünmesek. Unutsak tüm yaşadıklarımızı,tanıdıklarımızı..

Yağmur ormanlarına uçsak sonra birlikte.. Islansak. hissetsek bu duyguyu.. ama hasta olmasak.

Ama dönüşü olucak bu tatilinde hepsi gibi..Giricez bu kirletilmiş bedenimize geri.

Ölmekten korkmuyorum. Çürüsün bu bedenim.Üstündeki tüm günahlarla birlikte. Karışsın topraga.. Ruhum saf benim,ruhum temiz. O yeter bana. Hersey bittikten sonra biz yine onunla birlikte kalıcaz ruhumla.. Bu et parcasından ayrılıcam ve gercekten o zaman cok mutlu olucam...

herşeyin zamanı var ama. hızlandıramam bu süreci. Ruhumuda kirletemem. Şeytanın oyuncağı haline getiremem ruhumu. o saf ,o temiz, o günahsız ruhum.
Büyüdükce kirleniyoruz. her gecen dakika biraz daha batıyoruz camura. kurtulmaya calistikca içine cekiyo bizi. kaçmak kurtulmak mümkün değil. inkar etmesin kimse..

İlk insanlardan olmak isterdim. bilincsiz. düşüncesiz. sakin!..hic bi duyguyu bilmeden. nefreti bilmeden büyümek isterdim.

yemyeşil bi bahcem olsun.. tek katlıda bi evim. ciceklerim ve böceklerim olsun. kitaplar olsun. mutluluk anlatan kitaplar. duvarlarımı mutlulukla boyardım o zaman... huzurla kaplardım evimin dört yanını.. mumlarım olsun. boy boy ,renk renk... hava hep karanlık olsun. bi kağıt bi kalem. bide Ruhum.....